Imagine 26: Louis

Ze snu wyrwał cię dźwięk sms'a. Na wyświetlaczu pojawił się nieznany nadawca wiadomości, która głosiła: 'Wyjrzyj przez okno :)' Opuściłaś ciepłe łóżko udając się we wskazane miejsce. Na zewnątrz wszystko przykrył biały puch. Musiałaś przetrzeć oczy, by przyzwyczaić się do tej bieli. Nagle w oczy rzucił ci się napis wydeptany na trawniku 'Dzień dobry, śpiochu'. Uśmiechnęłaś się do siebie. Pobiegłaś po telefon, aby odpisać Nieznajomemu. Nie miałaś pojęcia, kto mógłby bawić się w takie podchody. 'Dziękuję za miłe rozpoczęcie dnia :) Ale czy my się znamy?' - wysłałaś. Chodziłaś po pokoju i z zniecierpliwienie i ciekawością czekałaś na odpowiedź. Minęło już dziesięć minut, a żadna wiadomość do ciebie nie dotarła. Zbiegłaś po schodach, gdy tylko usłyszałaś dźwięk dzwonka do drzwi. Otworzyłaś i nikogo tam nie było. Jednak na wycieraczce stała mała paczuszka. Rozejrzałaś się w nadziei, że zobaczysz osobę, która to zostawiła, ale ulica była pusta. Wzięłaś prezencik i rozpakowałaś. W środku znajdowała się czerwona róża oraz pluszowa panda z napisem Wesołych Mikołajek. Kwiat pachniał przepięknie. Włożyłaś go do wazonu, a misia usadziłaś na kuchennym blacie. Wzięłaś telefon 'Już po raz drugi dzisiejszego dnia Ci dziękuję :) Czy jest jakaś szansa, że zdradzisz, kim jesteś?' - wysłałaś na numer Nieznajomego. Tym razem odpowiedź przyszła błyskawicznie. 'Po prostu uwielbia sprawiać, że się uśmiechasz :) Może masz jakieś podejrzenia co do tego, kim jestem?' Coraz bardziej cię zaskakiwał. 'Nie. Niestety nie znam żadnego romantyka, jakaś podpowiedź? :)' Następna wiadomość także przyszła chwilę po wysłaniu. 'Powiem Ci, że się znamy. I to nawet bardzo dobrze ;) Przyjdź za godzinę nad jezioro, to się przekonasz :)' Odpisałaś po paru sekundach: 'Już nie mogę się doczekać :) Po czym Cię poznam?' W odpowiedzi dostałaś: 'Bardzo się cieszę :) Wystarczy, że ja Cię poznam, do zobaczenia :*'  Szybko pobiegłaś do siebie, aby się przebrać.
Przyszłaś punktualnie w umówione miejsce i siedząc na ławce obserwowałaś przechodniów, szukając Nieznajomego. Nagle ktoś zasłonił ci oczy.
- To ty? - zapytałaś.
- We własnej osobie - powiedział i usiadł obok ciebie. Wtedy twoim oczom ukazała się dobrze znajoma postać.
- LOUIS?! O mój Boże! To naprawdę ty? Kiedy wróciłeś? Gdzie byłeś? Dlaczego nie dzwoniłeś? Co ty  tu... - przerwał, kładąc ci palec na usta.
- Dasz mi coś powiedzieć? -  posłusznie przytaknęłaś - Najpierw chcę przeprosić, że nie odzywałem się tyle czasu. Zachowałem się okropnie, wiem. Myślałem, że jeżeli wyjadę i nie będę cie widywał, to uczucie, którym cię darzę także zniknie. Myliłem się. Strasznie za tobą tęskniłem i dlatego tu jestem. Przyjaźń z tobą była czymś wspaniałym, do czasu, gdy cię pokochałem. Nie jako przyjaciółkę, tylko tak... inaczej.
Nie wiedziałaś co powiedzieć. Słowa utknęły ci w gardle i nie mogły wydobyć się z ust.
- Powiesz coś...?
Otrząsnęłaś się i zaczęłaś ostrożnie dobierać słowa.
- Ja też coś do ciebie czuję. Gdy wyjechałeś bez słowa, byłam załamana. Nie wiedziałam co ze sobą zrobić.
- Czyli dasz mi szansę? Dasz szansę nam? - zapytał.
- Oczywiście! I wiesz co? - zaprzeczył kiwnięciem głowy - To najlepszy prezent Mikołajkowy, jaki kiedykolwiek dostałam.
Przytuleni do siebie nie zwracaliście uwagi na mróz i padający śnieg. Rozmawiając z nim i wtulona w jego ramiona poczułaś się bezpieczna. Bezpieczna i szczęśliwa od niepamiętnych czasów. 

 

Taki prezent na Mikołajki ode mnie dla Was :*

Życzę Wam także wielu prezentów :D

  Chciałam napisać coś innego, jednak i tak wyszło love story xD

P.S. W środę jadę z klasą na lodowisko o.O Trzymajcie kciuki, abym wróciła w jednym kawałku ;D

^^